Zdają się być najważniejszą częścią naszego życia. Zasobami naszego umysłu i siłą fizyczną ciężko pracujemy aby nabyć ich jak najwięcej. Zbieramy doświadczenie i pniemy się w górę na wizję o awansie i wyższej zapłacie. Pieniądze potrafią nas do reszty pochłonąć a nawet wprawić w szaleństwo, niektórzy tylko dla nich potrafią poświęcić całe życie.
Oczywiście, są nam niezbędne i nie jest mozliwe obyć się bez nich. Nie ma też nic złego w ambicjach, by mieć ich więcej. Pozwalają nam cieszyć się życiem i z niego korzystać. Jeśli jednak to one stanowią jego centrum i zatracamy się w nich bez pamięci, stają się ogromnym problemem. A im większa ich ilość, tym większym ciężarem się stają.
Gdy oddajemy im kontrolę, tracimy świadomość tego, co w życiu jest równie ważne, a czasem nawet ważniejsze.
Pieniądze dają nam wiele ale nie zastąpią nigdy ciepła rodzinnego, obecności przyjaciół, miłości czy szacunku.
Nawet najwyższa pozycja i największe pieniądze nie zastąpią też czasu, choć często chcielibyśmy go za nie kupić.

Jedni mówią, że pieniądze szczęścia nie dają. Drudzy, że trudno być szczęśliwym ich nie mając.
I każdy ma trochę racji – w końcu lepiej je mieć, niż ich nie mieć.

Więc korzystajmy z nich, zbierajmy i cieszmy się nimi, przecież żaden to grzech. Wystarczy pamiętać, że jak wszystko – najlepiej smakują z umiarem.

Uwielbiamy ubrania, dzięki nim wyrażamy siebie, swój charakter i styl bycia. W nich czujemy się lepiej i piękniej. Sprawiają nam one przyjemność, nie tylko dla oka. Mamy ogromny wybór, niezliczone możliwości stylów i rodzajów, możemy kombinować i tworzyć zaskakujące estetycznie zestawy. Są one także traktowane jako forma sztuki.
Jednak ta miłość potrafi być zabójcza, przede wszystkim dla planety, której trudno udźwignąć już ciężar wyrzucanych przez nas ciuchów. Kochamy je i nienawidzimy jednocześnie, tak szybko jak przynoszą nam radość, tak szybko popadają w zapomnienie. Mija moda, trend, zaczynają nam się nudzić i w końcu lądują gdzieś na dnie szafy, po to by później je wyrzucić.
Jeśli już je jednak porzucamy, zamiast trafiać do śmietnika, niech wypełnią specjalne kosze dla potrzebujących, zbiórki lub trafią w drugie ręce. Wiele z nich może jeszcze być noszona przez lata i służyć wielu osobom.
By umniejszyć cierpieniu planety możemy rozważyć też zakupy w second-handach, które bardzo często oferują wiele interesujących ubrań w świetnym stanie. W ten sposób zamiast kupować kolejną masowo wyprodukowaną koszulkę, której z czasem i tak się pozbędziemy, możemy przyczynić się do zmniejszenia zanieczyszczenia planety.
Czy zdecydujemy się kupować nowe ubrania, czy z drugiej ręki, przede wszystkim pamiętajmy o zasadzie rozważnej konsumpcji. Nawet ubrania z metką nie zaszkodzą środowisku, jeśli tylko będą zakupione z rozsądkiem i rozwagą.

W czterech ścianach naszego mieszkania, zabarykadowani w swojej przestrzeni kolejny dzień z rzędu, zaczynają kończyć nam się pomysły, a my zupełnie zanudzeni na śmierć główkujemy jak wypełnić pozostały wolny czas. Teraz, gdy znaleźliśmy się w tej nadzwyczajnej sytuacji, musimy zostać w naszych domach i nauczyć się funkcjonować prawie całe dnie w ich przestrzeni. Nie jest to łatwe przedsięwzięcie, ale jeżeli należysz do osób, które najbliższe dni spędzą pracując zdalnie lub ucząc się z domu, jestem tutaj aby dorzucić parę pomysłów na to, jak zapełnić swój dzień (tuż po wypełnieniu obowiązków) użytecznie i przyjemnie! Gry, seriale i telewizję na razie rzućcie w kąt, to nie jest jedyne wyjście.

1. Wszystko, co przełożyłeś na kiedy indziej, zrób dzisiaj.

Wciąż coś przekładamy, odpychamy od tego myśli i liczymy, że kiedy w końcu natrafi się wolne, weźmiemy się za to. No i właśnie się natrafiło – a zatem do dzieła! Czas nadrobić zaległości oraz zająć się tym, co mamy zarezerwowane na przyszłość. Koniec wymówek.

• Czas na porządek!

Wiosna już o krok, a ponieważ teraz nie mamy wielu okazji aby skorzystać z uroków Słońca, możemy przywitać ją tradycyjnymi, wiosennymi porządkami. Tym razem nie musimy tego odkładać na dłuższy weekend, czy święta, a możemy zabrać się do tego już! Trudno jest się zmobilizować do sprzątania, ale najgorszy jest początek, później może być już tylko lepiej. Może pod warstwą kurzu odkryjecie jakieś zapomniane skarby albo poświęcicie chwile na wspomnienia?

• Chwila dla siebie.

Zabiegani, zestresowani, wyczerpani wciąż pędzimy do przodu. Nadeszła chwila aby zredukować bieg i nieco zwolnić. Rzadko kiedy mamy okazję poświęcić się wyłącznie sobie, zapominając o świecie na chociażby godzinę. Jeśli teraz taka wolna godzina się nadarzy, warto wykorzystać ją na coś, na co normalnie nie mamy czasu, ochoty czy siły. Domowe SPA, moment przemyśleń, ugotowanie czegoś nowego – zapewne z tyłu głowy mamy pomysł na idealną chwilę dla siebie.

• Blisko z bliskimi.

Zapewne nie jesteśmy jedynymi osobami, które muszą teraz zostać w

 przestrzeni domowej. Towarzyszy nam często rodzina, dla której z reguły nie mamy tyle czasu lub z którą wciąż się tylko mijamy.  Jeżeli jest jakaś możliwość, aby dobrze wykorzystać dany nam teraz czas, to jest nim na pewno spędzenie go z bliskimi.

To tylko parę oczywistych porad po które niestety najczęściej najpierw nie sięgamy. Mimo, że są one tak proste, pozostają w tyle za innymi, mało znaczącymi czynnościami, które i tak wykonujemy każdego dnia, nawet gdy nie musimy spędzić go w domu. Warto zastanowić się, czy któreś z nich do tej pory w ogóle wzięliśmy pod uwagę.

Jeśli nie, to jeszcze jest okazja aby to zmienić!

Z prędkością rozpędzonego tornada, sunie do przodu nie zważając na przeszkody, po drodze pochłaniając swoje ofiary. Zmierza pędem niczym gepard, nie oszczędza nikogo. Panika to jeden z najbardziej absorbujących stanów u ludzi.

Wystarczy jedno słowo, zdanie, komunikat czy informacja, aby lawina potoczyła się dalej.
Fałszywe informacje mieszają się z prawdziwymi, zupełnie nie pozwalając na oddzielenie ziarna od plew. Przygniecieni ich ciężarem, próbujemy wyciągnąć z nich to, co uważamy za słuszne, jednak częściej zagubienie jest zbyt wielkie by dokonać tego prawidłowo.

W tym całym zamieszaniu łatwo ulegamy temu, czym karmi nas świat. Zatracamy możliwość racjonalnej, obiektywnej oceny.
W trudnych warunkach nieustannie rozprzestrzeniającej się paniki musimy pamiętać o samodzielnej obserwacji i osądzie. Należy z rozsądkiem podchodzić do rozproszonych głosów każdej ze stron i samemu zadecydować, za którym kierować będzie się nasz.

Aby nie dać się zjeść, myślenie zostawcie w rękach swoich a nie tłumu!

Grzejące Słońce, lekki wiaterek bujający gałęziami, soczysto-zielone otoczenie, wyłożone kolorowymi, właśnie rozkwitającymi roślinami, zapach wilgotnej ziemi i na nowo budzącego się życia… Nic tak nie motywuje jak początek wiosny, który barwnie dekoruje mijającą ponurą, chłodną zimę!

Dłuższe dni oświecane blaskiem Słońca sprawiają, że nie gonimy się z czasem, aby zdążyć przed ciemnością. Wydaje się, że czas płynie wolniej niż zwykle, dodając otuchy i nadziei, ze łatwiej będzie zdążyć z wykonywaniem obowiązków.
Wszelkie plany nabierają sensu, gdy wiosna tchnie w nie swoje życie. Nie ma rzeczy nie do wykonania, bo nareszcie wybudzamy się z zimowego snu i rozleniwienia, wyciągamy się, szukając celu do zrealizowania. Niczym jak po zastrzyku energii, chcemy wydobyć z siebie dotychczas uśpioną chęć do zmian! Promienie muskające nasze plecy, niemalże popychają nas ku przemianom, naprawom i ulepszeniom.

Choć zawsze jest dobry czas na rozwój, to właśnie na wiosnę zaczynamy znowu działać na najwyższych obrotach. Budzimy się wraz z resztą przyrody i gdy tylko Słońce dłużej zaświeci, jesteśmy w stanie gotowości na przemiany tego roku… dopóki nie utracimy sił, wiary i chęci w kolejną burą zimę.

Niech wiosną będzie Wam owocną!

Zrywamy, depczemy, niszczymy to, co zielone. Między źdźbła trawy trafiają nasze śmieci, lasy albo w nich toną albo od nich się palą. Jeśli jakieś resztki drzew i roślin ostały się jeszcze przy życiu, Ci, których jedyne, co zielone interesuje, to banknoty, znajdują je i wycinają, obracając w korzyść materialną. Tam gdzie można zdobyć kosztem natury zysk, trafiają ludzie, dla których nie ma ona innego znaczenia niż pieniądz.

Zwierzęta tracą jedyne bezpieczne dla siebie miejsce, jedyny dom i kryjówkę. Na ich miejsce stawiane są betonowe parkingi, ogromne budynki i wielkie osiedla. Kradniemy im przestrzeń, by zadowolić się kolejnym centrum handlowym.

Zamiast w naturalnej dla nich przestrzeni, częściej zwierzęta widujemy zza płotów i krat klatek w sztucznych środowiskach. Zabierając im dom i pożywienie, gatunki, których liczebność jest coraz mniejsza, nikną na naszych oczach. Naturalna nam roślinność zastąpiona jest sztucznymi jej odpowiednikami, chłodnymi fontannami i dekoracjami.

Człowiek zaczyna okradać nie tylko innych, ale i siebie z tego, co najbardziej mu potrzebne – tlenu. Staliśmy się barbarzyńcami własnej planety i wszystkich jej mieszkańców, nawet samych siebie. Wszystko w imię czegoś, czemu znaczenie nadaliśmy my sami.

Na szczęście nie wszyscy lekceważymy istotę przyrody. Mimo barbarzyństwa, jakiego dopuszczają się niektórzy ludzie, wciąż chcemy z tym walczyć, by przywrócić świat na dobre tory – pełne miłości oraz szacunku do planety i współistnienia.

Czujemy, że góry możemy przenosić, w naszych oczach lśni błysk kolorowych barw, a uśmiech prze się na usta i rozciąga od ucha do ucha. W brzuchu wciąż czujemy nieokiełznane podekscytowanie, wszędzie nas pełno. Chodzimy z głową głęboko w chmurach, rozmarzeni i podskakujemy lekko w radości. Dwoimy się i troimy, a wszystko by wykrzyczeć co nam w duszy piszczy. Wszystko ożywa, nabiera rumieńców, w tym my.
Kochając i będąc kochanym, to wtedy jesteśmy najszczęśliwsi na ziemi!
Nie ma lepszej witaminy i zastrzyku energii niż miłość.
Wtedy wszystko staje się proste, czujemy, że możemy znieść ciężar największej kary, że przetrwamy najboleśniejsze cierpienie. Wierzymy, że uzbrojeni w miłość, jesteśmy niepokonani.
Miłość to wsparcie, jakim nie pochwalił się jeszcze żaden wojownik. To milion żołnierzy, stojących na straży naszego serca. To zrozumienie i wybaczenie, mimo wad. To nadzieja i szczęście, każdego kto kocha. To moc i siła człowieka. To najpiękniejsze uczucie.
Miłość to najlepsza broń, najtrwalsza zbroja i wytrwały wojownik.

Zupełnie słabi, bezsilni, wysuszeni niemalże jak zerwany kwiat po kilku dniach… tak też zdarza nam się czuć. Zupełnie bez chęci, nadziei i motywacji, najchętniej zakopali byśmy się w pościeli, ukryli przed światem i stworzyli tam swoje centrum dowodzenia. Zanurzeni we śnie lub lenistwie, tak spędzilibyśmy dzień albo kolejne parę miesięcy, a jeśli pogoda nie rozpieszcza to najlepiej lata.
Wyczerpani życiem, myśleniem, pracowaniem i funkcjonowaniem w ogóle, czasami jesteśmy na wpół martwi, wpół żywi. Jedyne, czego potrzebujemy to odpocząć, odciąć się na chwilę i ożyć na nowo.
Bardzo często, niestety, nie mamy na to czasu, i choć niechętnie, poddajemy się i działamy dalej, tak, zupełnie pogarszając sytuację.
Im dłużej w to brniemy bez chwili wytchnienia, tym większe szkody sobie wyrządzamy, w ostateczności zupełnie niszcząc resztki sił i motywacji. Przekonujemy samych siebie, że tak już musi być, że teraz pozostało tylko ciągnąć ten bagaż dalej.
Zamiast zmuszać się do udawania, że dajemy radę, że jakoś to będzie, mimo wyczerpania, powinniśmy czasem sobie odpuścić. Zatrzymać się, schować pod kołdrą i odpuścić. Jeden taki dzień, rekompensuje dni męczarni, które zgotowali byśmy sobie, funkcjonując w tym stanie dalej.