Flaps magazyn

Więcej niż jeden

Jednorazowe kubki, jednorazowe reklamówki, jednorazowe sztućce, jednorazowe opakowania, a ostatecznie jednorazowe środowisko, które dłużej tego nie wytrzyma. Liczba śmieci rośnie, wraz z zanieczyszczeniem naszej planety. Nie wszystko można poddać recyklingowi, zatem nie wszystko będzie mogło mieć szansę na drugie życie, a w każdej sekundzie produkowane są miliony kolejnych produktów, które z czasem podzielą los innych odpadów. Choć nie widzimy tego dosłownie, tak naprawdę toniemy w śmieciach i ciężko będzie się z tego morza odpadów wydostać.

Jak możemy naprawić szkody, które ludzkość wyrządziła przez lata? Choć jest to problem o wiele bardziej złożony, musimy zacząć od siebie. To najszybsza i najprostsza zmiana jakiej możemy dokonać! Jedna osoba zdaje się być kroplą w morzu, to jeśli chociaż połowa z nas bardziej zadbałaby o środowisko, to nazbierałaby się z nas spora gromada.

Od czego zacząć? Zmiany nigdy nie są łatwe, ale te nie są duże – a w dalszej perspektywie będą znaczące. Moja zmiana zaczęła się od zrezygnowania z różnych “jednorazówek”. Są rzeczy, które możemy użyć tylko i wyłącznie raz – i jest to zrozumiałe. Jednak wiele innych możemy łatwo zastąpić ich odpowiednikami wielokrotnego użytku.Oto pierwsze zmiany, które warto wprowadzić w swoim życiu:

Torba wielokrotnego użytku – duża i mała

Takie torby są wygodne, mają mniejszą szansę na zerwanie i na dodatek jest ich tyle wzorów, że każdy znajdzie coś dla siebie! Kto powiedział, że torba na zakupy musi być nudna?

Oprócz dużej torby, proponuję zainwestować w wielorazowe woreczki na warzywa, owoce czy pieczywo. To właśnie na tych stoiskach najczęściej zużywa się plastikowych jednorazówek.

Dzbanek oraz butelka z filtrem

To świetny sposób na ograniczenie plastikowych butelek, a przy okazji pieniędzy! Jeden filtr starcza na miesiąc lub dwa, co znacznie ogranicza nasze wydatki na wodę pitną!

Kubek na kawę

Jeśli jesteście miłośnikami pysznej kawy lub herbaty z kawiarni, wystarczy zabrać ze sobą własny kubek! Coraz więcej miejsc zgadza się, a nawet zachęca do zabierania własnych naczyń! Te również są piękne i mają wiele wzorów – od koloru do wyboru.

Własne opakowania

Jeśli chcecie zjeść na wynos, możecie również zabrać ze sobą własne pojemniki, do których restauracje chętnie zapakują wasz obiad!

Naczynia i sztućce

Zamiast plastikowych, zwykle świetnie się sprawdzą. Później wystarczy je umyć – jeśli zrobimy to w sposób ekologiczny, to nie wykorzystamy dużo wody. Jeśli podczas podróży czy kempingu zwykle będą za ciężkie istnieją również wersje lżejsze, turystyczne.

Słomki do picia

Jeżeli lubicie pić przez słomkę, nie musicie z tego rezygnować. Wystarczy mieć własną! Istnieją nawet modele, które można złożyć i nie będą dzięki temu zajmować miejsca w torebce, czy plecaku. Myślę, że spokojnie zmieściłyby się również do kieszeni.

Worki na śmieci

Czy wiecie, że worki na śmieci można wykorzystywać wielokrotnie? Wystarczy po wyrzuceniu odpadów je umyć i są gotowe, by wykorzystać je ponownie. Biorąc pod uwagę ilość śmieci, które tworzymy, jest to mały krok w stronę ich ograniczenia.

Moje rady to dopiero początek drogi w stronę czystszego świata, ale każdy krok, niezależnie mały czy duży, jest ważny! Idziemy wspólnie?

Prześladowani myślami

Myśli – czasem to nasz największy wróg. Napływają do naszych głów niczym fale na wzburzonym morzu, czasem są kompletnie bez sensu, a czasem stają się ogromnym ciężarem. Męczą nas za dnia i nocy, przytłaczają swoją ilością. Przypinają nas do muru, po czym rzucają w naszą stronę ciężkimi ciosami. Każdy z nich pozostawia jakiś ślad, a nawet ranę. Później wiercą w niej, sprawiając nam jeszcze większy ból. A my – wciąż atakowani i zaszczuci – w bezsilności oddajemy się w ich władanie.

Najchętniej pozbylibyśmy się tego upierdliwego głosu w naszej głowie, który o wiele częściej niż mile rzeczy, przypomina nam przykrości, potknięcia i własne niedoskonałości. Nie daje nam o nich zapomnieć i w najmniej oczekiwanym momencie serwuje w nas piłeczką, która przywraca nam niechciane wspomnienia, a my próbując ją odbić, tylko zwracamy ją z powrotem w naszą stronę. W momencie, gdy zdecydowaliśmy się, aby odbić piłkę poraz pierwszy, przestalismy mieć szansę na wygraną. Zamiast przerwać ten z góry przegrany mecz, gramy w nieskończoność, licząc, że może w końcu wyjdziemy na prowadzenie.
Musimy zrozumieć, że jedyne z czym tak naprawdę walczymy to my sami, a gra zależy tylko i wyłącznie od nas.

Aby nie dawać maltretującym nas myślom szansy na zagnieżdżenie się w naszej głowie, musimy nauczyć się skutecznie odwracać swoją uwagę.

Jest na to parę sposobów:
Zwalczanie złych myśli pozytywnymi – musimy przypomnieć sobie o tym, co jest dla nas przyjemne, radosne i wiążę się z poczuciem bezpieczeństwa. Mogą to być mile wspomnienia lub fantazje, ale możemy również odwrócić uwagę poprzez snucie planów i marzeń.

Zajęcie – jakiekolwiek zadanie, czynność lub hobby, które zaangażuje nas na tyle, że zapomnimy o tym, co wcześniej chodziło nam po głowie. Ciekawy film, książka, ale też na przykład gotowanie mogą skutecznie zwalczyć wcześniejsze myśli.

Sport – jazda na rowerze, albo lekkie ćwiczenia w domu, które zaangażują nie tylko nasze mięśnie, ale również uwagę!

Nauka – nie ma nic lepszego na zagłuszenie myśli, niż nowa wiedza. Warto spróbować – może nauka nowego języka?

Tłumić myśli powinniśmy tylko, jeśl nie mają one żadnego sensu ani racji bytu. Czasami jednak warto się wsłuchać, bo mogą próbować przekazać nam coś ważnego. Sami będziecie dobrze wiedzieć, które są właściwe!

Przekroczyć swoje granice!

Wielokrotnie w naszym życiu dochodzimy do jakiejś granicy. Dociera do nas wtedy, że gdy ją przekroczymy, nic już nie będzie takie samo – ale nie ma już odwrotu. Musimy przejść tę barierę, aby móc iść dalej do przodu. Może nią być wiek, nowy etap w życiu czy krok w dorosłość. Droga, którą dotąd podążaliśmy się kończy i musimy obrać inny kierunek. Postawieni przed wyborem czujemy się zagubieni – rozglądamy się w każdą stronę i każda budzi w nas niepewność oraz strach. Czy sobie poradzimy? Jak oswoić się ze zmianą? Czy na pewno dobrze postanowiliśmy?

Wątpliwości zalewają naszą głowę niczym tsunami, gdy my próbujemy podjąć właściwą decyzję i wybrać trasę, której nie będziemy żałować.

Lęk przed nieznanym sprawia, że boimy się zrobić pierwszy krok. Przekonani, że to ostateczny wybór, zupełnie pomijamy fakt, że o ile nie możemy już wrócić, to zawsze możemy zboczyć z drogi i zmienić zdanie.Bezpodstawne zmartwienia oraz niepotrzebny stres zacierają racjonalny punkt widzenia i niepotrzebnie tworzą dodatkowe przeszkody na naszej ścieżce.

Nowe nie musi oznaczać złe. Nowe jest po prostu… nowe. Inne, nieznane ale też ekscytujące. Początki w innej rzeczywistości mogą być trudne, ale z czasem zrozumiemy, że nie taki diabeł straszny, jakim go malują. Każdy nowy etap w naszym życiu przynosi nam kolejne doświadczenia, wiedzę oraz przygody. Nie zawsze będzie łatwo i kolorowo, ale jeśli spojrzymy w przeszłość, przecież zawsze tak było. Te chwile, niezależnie jak przerażające wydawałyby się na początku, z perspektywy czasu zostaną przez nas docenione. Staną się kolejnym elementem w układance naszego życia – i tylko od nas zależy, jak będzie ona wyglądać w całości.

Nie bądź tchórz!

Wszyscy znamy uczucie ciężaru zaległych zadań na naszych ramionach, chłodnego oddechu oczekującej pracy na karku i głos, który szepcze cichutko do ucha “weź się rusz!”. Zdajemy sobie sprawę, że wiszą nad nami obowiązki, które już od jakieś czasu odkładamy na boczny tor i szukamy wymówek, aby ich jeszcze nie ruszać. Presja z każdym dniem zaległości rośnie, a my czujemy się winni, że jeszcze nic nie zrobiliśmy. Głos krzyczy coraz głośniej, wyrzuty sumienia spędzają nam sen z powiek, a my zamiast wziąć się za piętrzące się obowiązki, zamykamy się w błędnym kole. Wraz z czasem, zamiast upragnionego spokoju, przychodzi frustracja – dlaczego nie jesteśmy w stanie nic zrobić? Zirytowani własnym brakiem chęci, wpędzamy się w poczucie beznadziejności i złościmy się na siebie samych.

Dlaczego tak długo, jeżeli w ogóle, zajmuje nam zrealizowanie zaległego zadania, czy ruszenie z pracą? Czy naprawdę jesteśmy tak leniwi? Nie w tym rzecz – tak naprawdę takie podejście to oznaka strachu i niepewności. Nie wierzymy we własne umiejętności i boimy się, że poniesiemy porażkę. Przeraża nas, że możemy nie podołać zadaniu, a odkładanie go w nieskończoność to sposób na uniknięcie tego – mało efektywny, jak możemy zauważyć. Próbujemy się przygotować do pracy, ale tak naprawdę przekładamy ją z dnia na dzień, aż do ostatniej chwili. Jednym słowem – uciekamy, a ucieczka niczemu nie służy. Więcej stresu i nerwów przynosi nam samo odkładanie i strach przed niczym, niż samo niepowodzenie (które zakładamy z góry, nawet nie próbując).

Zatem próbujmy – jeśli popełnimy błąd, możemy go naprawić i nauczyć się czegoś nowego. Czego możemy się nauczyć uciekając? Dzień, w którym będziemy musieli skonfrontować się z tym, czego tak się boimy, prędzej czy później i tak nadejdzie. Wtedy, gdy spojrzymy temu prosto w oczy, może okazać się, że tak naprawdę nie było czego się bać.

Piątek 13. – jak nie dać się zwariować?

Czy przywitać się przez próg? Czy iść dalej, gdy czarny kot przejdzie nam drogę? Czy stłuczone lustro to naprawdę 7 lat nieszczęścia? Gdy nadchodzi piątek 13. całe nieszczęścia świata kierują się w naszą stronę. Ale czy na pewno?

Od ilości przesądów, które napotykamy w swoim życiu głowa może rozboleć. Istnieją w naszej kulturze od wieków i przekazywane przez pokolenia, tkwią w naszych głowach od małego. Łatwo dać się wkręcić – ja sama wielokrotnie przypominam sobie, aby pudełka z nowymi butami nie kłaść na stole, lub gdy pada deszcz, nie otwierać parasolki w pomieszczeniu. Choć nie chcę dać się zwariować, na wszelki wypadek nigdy tego nie robię. Są jednak sytuacje, których nie da się uniknąć – kilka lat temu rozbiłam lustro i sama nie jestem pewna, czy pisane mi 7 lat nieszczęścia już stało się prawdą?

Myślę, że gdybyśmy mieli uwierzyć we wszystkie przesądy, okazałoby się, że każdy nasz dzień jest przesiąknięty pechem! Choć ostrożności nigdy za wiele, musimy postawić granicę pomiędzy rozwagą, a przesadną wiarą w zabobony. Ludzie zawsze potrzebowali znać odpowiedź na pytania “jak? i dlaczego?”. Chcemy znać powody, ponieważ wierzymy, że nic nie dzieje się przypadkiem. To nasz sposób na radzenie sobie z trudnymi chwilami i porażkami oraz na przywrócenie nadziei i wiary.

Przesądy stwarzają idealne warunki na to, by odpowiedzieć na nurtujące nas pytania. Jeśli dzieje się coś złego, łatwiej obarczyć winą stłuczone lustro, czy Bogu ducha winnego, czarnego kota niż uwierzyć, że czasem nie wszystko idzie po naszej myśli. Tak też i przesądy, mające przynieść szczęścia dodają nam otuchy, że spotka nas coś dobrego. I być może jest w tym jakieś ziarno prawdy. A może po prostu to staje się prawdą, bo zaczynamy w to wierzyć? Dzisiaj piątek 13. więc macie okazję odpowiedzieć na to sami!

Hasło główne: SZCZĘŚCIE

Życie jest jak krzyżówka, w której codziennie musimy odgadywać nowe hasła. Bezustannie spotykamy się z coraz to nowszymi wyzwaniami, którym musimy podołać. Nie zawsze jest łatwo, czasem musimy pogłówkować nieco dłużej i mocniej, by odnaleźć prawidłową odpowiedź – a po niej przychodzi następne hasło do odkrycia.

Podczas rozwiązywania jej męczymy się, angażujemy i wielokrotnie z wielką przyjemnością rzucilibyśmy tym wszystkim w kąt – ale poświęcony na to czas i energia nigdy nie pójdzie na marne. Wiedzę i doświadczenie, które już udało nam się zdobyć trudno będzie zapomnieć.

W krzyżówce pionowe i poziome kolumny, jak zło i dobro krzyżują się i uzupełniają. Nie można ich rozdzielać, ani rozwiązywać osobno, ponieważ tylko razem tworzą całość. Tak też nasze negatywne i pozytywne doświadczenia tylko w jedności mogą nas czegoś nauczyć. Z każdego życiowego starcia musimy wyciągnąć wnioski, niezależnie, jak bardzo chcielibyśmy ten krok pominąć.

Unikając konfrontacji z tym, czego doświadczyliśmy nigdy nie ruszymy do przodu. Zamiast odgadywać następne hasła i poznawać kolejne odpowiedzi, zatrzymamy się na jednym z nich – i dopóki nie zaakceptujemy faktu, że mamy prawo czegoś nie wiedzieć, czy że popełniliśmy błąd, przy wyborze odpowiedzi, nie ruszymy z miejsca. Mamy dwa wyjścia – zatrzymać się na danym haśle i głowić bez końca, lub zaakceptować swoją porażkę, wyciągnąć wnioski i pójść o krok dalej. Odpowiedź i tak przyjdzie z czasem, ale my będziemy już w przodzie. I tak metodą prób i błędów wreszcie poznamy główne hasło, którym jest szczęście.

Rozłąka z klasą – czyli jak nauczyć się wyrzucać rzeczy?

Lubimy swoje rzeczy. Często zbieramy je latami. W każdym z uzbieranych przez nas drobiazgów zapisana jest jakaś historia, nasz sentyment czy wspomnienie. Wszystkie z tych drobnych rzeczy mają dla nas ogromne znaczenie. Muszla z wakacji nad morzem, pierwsza walentynka, czy pamiątka rodzinna, którą mamy już od lat – to wszystko ma dla nas wartość, której nie da się wycenić za pomocą pieniędzy.

Co jednak, jeśli zaczynamy przywiązywać się do rzeczy o wiele mniejszym znaczeniu, niż mu je przypisujemy? Łapiemy się na tym, gdy znajdujemy starą bluzkę, książkę czy ozdobę, które zapomniane leżą na dnie szafy, a jednak nie potrafimy się z nimi rozstać.

Choć nie mają one takiej wartości sentymentalnej, z łatwością znajdujemy powody, dla których powinniśmy je zostawić. Przekonani jesteśmy, że w razie potrzeby mogą się przydać – tylko ta potrzeba najczęściej nigdy nie nadchodzi. Żaden z wymyślonych scenariuszy w którym nagle ta stara bluzka może się przydać nigdy nie przejdzie do rzeczywistości – i dobrze o tym wiemy, ale łudzimy się dalej. W ten sposób gromadzimy, chomikujemy, a stos niepotrzebnych szpargałów tylko rośnie.

Przywiązanie do rzeczy materialnych – każdy z nas na to na sumieniu, wszyscy mamy w swoim życiu przedmioty, których nie oddalibyśmy za żadne skarby i o ile nie musimy tego zrobić – jest dobrze. Jednak, gdy zbyt często przelewamy swoje przywiązanie na wszystko, co wchodzi w nasze posiadanie (nie tylko to, co ma dla nas znaczenie sentymentalne, a wszystko – dosłownie i w przenośn wszystko, co do nas należy) tworzy się problem i już od dawna powinna nad nami świecić czerwona lampka.

Wszystko zawsze ma swój koniec i rozłąka jest nieodłączną częścią życia – nawet w przypadku zwykłych przedmiotów musi ona w końcu nadejść i jest ona czasem niemalże tak trudna, jak rozłąka z kimś dla nas ważnym.

By ograniczyć ból, czy smutek, który wiąże się z pozbyciem się takich drobiazgów, trzeba zrozumieć jedno – to tylko rzecz, tak po prostu. Jedyne, co nas z nią łączy, a później przez lata trzyma na uwięzi są emocje, które jej przypisujemy. Boimy się, że gdy przetniemy wiążący nas sznur, a przedmioty te znikną z naszego życia, emocje z nimi związane stracą sie. Nic bardziej mylnego – nie potrzebujemy żadnego łącznika między przedmiotem, a wspomnieniami. Brak muszelki z wakacji nie sprawi, że nagle wymaże nam się pamięć. Emocje ani wspomnienia nie znikną. To nie znaczy jednak, że musimy je odrazu wyrzucać – wręcz przeciwnie – ale musimy zrozumieć, że jeśli nie stanie się to przy najważniejszych dla nas rzeczach, to jakie tak naprawdę znaczenie mają przedmioty bez sentymentalnej wagi?

Na te pytanie odpowiedzcie sobie sami, gdy tylko będziecie musieli zrezygnować z rzeczy materialnych – a szczególnie takich, które na pierwszy rzut oka według Was są niezbędne.

Czym są elektrośmieci i jak z nimi postępować?

Żyjemy w świecie konsumpcji, przepełnionym coraz bardziej kuszącymi ofertami, które mają na celu przekonać nas, że nowe jest lepsze. Wszyscy producenci głowią się, jak wymyślić coś lepszego, ciekawszego, świeższego – niezależnie od branży wciąż trzeba być na bieżąco. Świat tak szybko się zmienia, że każdy próbuje mu dotrzymać kroku, a w tym my, konsumenci. Zachęcani przez reklamy wychwalające kolejne, zupełnie niespodziawane funkcje technologiczne, o których wcześniej nawet nam się nie śniło, kupujemy coraz to nowsze produkty. Modeli telefonów, laptopów, komputerów, telewizorów, czy ładowarek i wszystkich innych sprzętów technologicznych jest na pęczki – aż ciężko wybrać.

Staramy się myśleć przyszłościowo, wybrać jak najlepszy model, który wytrzyma lata, jednak, gdy tylko się psuje, częściej dowiadujemy się, że bardziej opłaca się kupić nowy, niż naprawić stary. Koszty nie są małe, a coraz to nowsze funkcję tylko pomagają w podjęciu ostatecznej decyzji kupna nowego, efektywniejszego sprzętu.
W momencie, gdy większość z nas podejmuje taki krok, elektroodpady piętrzą się jeden na drugim.
Wciąż słyszymy o szkodliwości plastiku, czy papieru, które niewątpliwie takie są, ale ile z nas rozumie zagrożenie, jakie niosą za sobą elektroodpady – a mianowicie brak edukacji w ich obszarze?

Niestety, choć łatwo o nich zapomnieć – w końcu nie wymieniamy ich tak często – są one dużym problemem. Trudno poddać je recyklingowi, a duże grono osób nie ma podstawowej wiedzy, jak z takimi odpadami się obchodzić, gdzie je wyrzucić i czym właściwie one są. Mało ludzi zdaje sobie sprawę, że elektrośmieci to nie tylko ogromne telewizory, ale też drobne kable.

Zgodnie z raportem Elektro Eko o gospodarce odpadami, każdy Europejczyk produkuje rocznie ok. 15,6 kilogramów takich odpadów.
Dużo z nas przechowuje taki stary, bezużyteczny sprzęt w domu, piwnicy, czy garażu. Zamiast oddać go do odpowiedniego punktu, co gorsza, wyrzucany jest też do śmieci, co jest nielegalne.

Zatem przed porządkami w domu, cy po podjęciu decyzji o kupnie nowego sprzętu, warto wiedzieć, że stary można przynieść do sklepu AGD i oddać w takiej ilości, jakiej kupujemy nowy.
Istnieją także specjalne punkty, w których można oddać takie odpady. W internecie łatwo można zorientować się, gdzie w naszym mieście takowe się znajdują.
Można również zamówić odbiór takich odpadów z domu.
Nade wszystko jednak musimy pamiętać o edukacji – swoich dzieci, przyjaciół, rodziny – nie tylko w temacie elektrośmieci, ale odpadów i recyklingu ogólnie.

Edukacja to zawsze krok w dobrym kierunku – czyli w stronę czystszego świata, w którym, mam nadzieję, będziemy podążać wspólnie!

Dodaj swojemu życiu kolorów

W życiu łatwo popaść w rutynę, zagubić w szarej codzienności i stracić rachubę jak długo minęło, odkąd przestaliśmy myśleć o sobie. Zapracowani, zamyśleni, zajęci – jedyne co po powrocie do domu możemy zrobić dla samych siebie to położyć się spać, choć i na to nie zawsze poświęcamy wiele czasu.

W życiu pełnym obowiązków stajemy się swoim daleko położonym priorytetem. Odkładamy chwile odpoczynku i zapominamy o swoim potrzebach, licząc, że przyjdzie na nie bardziej odpowiedni moment. Im bardziej odkładamy to na później, tym coraz niżej znajdujemy się na liście, na której przecież zawsze powinniśmy zajmować miejsce numer jeden…

Ważne jest więc, by nawet w najbardziej zapełnionym planie dnia znaleźć przynajmniej pół godziny, które będzie tylko nasze. Poświęcić je na hobby, naukę czegoś nowego, zadbanie o siebie, ćwiczenia czy nawet posiedzenie w ciszy i spokoju. Dając sobie taki moment w ciągu dnia oczyścimy myśli i nabierzemy energii na kolejne obowiązki. Przy wolnym weekendzie czy nawet dniu w którym mamy mniej obowiązków możemy wyjść na spacer, pojechać gdzieś dalej a nawet wybrać się za miasto, by oderwać sie od codzienności.

Takie chwile wytchnienia i zresetowania są potrzebne każdemu – bez nich popadniemy w rutynę i niezadowolenie z życia, które przecież nie musi być szare, nijakie i bez smaku. Tylko od nas zależy, jakich kolorów ono nabierze! Zrób coś z tym i pokoloruj swoje życie!

Spróbuj nałożyć różowe okulary!

Choć nie powinno tak być, zdarza nam sie tonąć w zmartwieniach. Choć to absurdalne, częściej rozważamy czarne scenariusze. Choć to bez sensu, sami maltretujemy się złymi myślami i mamy tendencję do atakowania i zamęczenia samych siebie przykrymi wizjami. Dlaczego częściej patrzymy na siebie w sposób negatywny, niż pozytywny? Jak to się dzieje, że łatwiej wpadają nam w oczy własne mankamenty, a nie dobre strony? Czemu przy tysiącach komplementów, wyłapujemy pojedyńczą krytykę?

Robimy wszystko na opak – a to dzięki naszej psychice i nastawieniu. To nie dzieje się przypadkiem. Jeśli ciągle czarno-wrożymy bierze się to z naszych kompleksów, niepewności i braku wiary we własne umiejętności. Martwimy się na zapas, bo nie potrafimy wyobrazić sobie, że coś pójdzie po naszej myśli. Nie wierzymy w siebie, a jedynie w pecha, który według naszej wyobraźni nie odstawia nas na krok. Nie chcemy słyszeć komplementów, bo sami myślimy o sobie źle, a krytyka jest tylko potwierdzeniem naszego niskiego poczucia wartości. Myśląc negatywnie staramy się chronić przed większym rozczarowaniem. Ale jeśli wciąż myślimy o tym, co nam nie wyjdzie, co zepsujemy i czego nie jesteśmy w stanie osiągnąć – to zaręczam, na pewno tak będzie.

Jak ktoś ma w nas uwierzyć i jak ma wszystko toczyć się dobrze, jeśli widzimy tylko to, co złe? Nawet jeśli naprawdę wszystko się dobrze układa, to nigdy tego nie zauważymy, bo będziemy zwracać uwagę tylko na niepowodzenia, błędy i przykre sytuacje. Więc jeśli znowu usłyszysz “myśl pozytywnie!” nie osądzaj tego pochopnie i nie traktuj jak bredni bez pokrycia, a spróbuj choć raz spojrzeć na świat inaczej – docenić to, co już masz, zwrócić uwagę na swoje dobre cechy i osiągnięcia, a przede wszystkim z nadzieją, nie lękiem patrzeć w przyszłość.

To nie tylko otoczenie na nas wpływa, ale my na nie też!