Wpisy z miesiąca

luty 2019

2 posts

Gdy w powietrzu znowu miłość…

Dookoła przybyło kwiatów, za każdym sklepowym oknem frywolnie leży pudełko czekoladek, a gdzie tylko można odwrócić wzrok, tam znaleźć można serca w najróżniejszych rozmiarach a wokoło zrobiło się jakoś… czerwono. Walentynki, a dookoła nas miłość, radość i fala uczuć, wciąż zalewająca nas z każdej strony. Dzień, który sprawia, że zdajemy sobie sprawę jak miło kochać i być kochanym!

Jednak nie ma nic piękniejszego, niż kochać przez cały rok, bez wyjątku. Kochać nie tylko drugą połówkę, a wszystkich, którzy są nam bliscy i bliźniego otaczać uczuciem, z dnia na dzień, niezależnie od dnia i miesiąca.

By mimo wad i zwad, okazywać to słowem lub gestem, a nie obrzucać kwiatami i słodkościami w imię święta, a dla samej miłości.

Dopiero gdy nauczymy się kochać bez przerwy, w zdrowiu i chorobie, w złości i radości, gdy będziemy w stanie oddać siebie i część duszy swej na poczet bliskich, wtedy święto Walentego ma dla nas tylko znaczenie symboliczne, bowiem wtedy to tylko dzień, w którym możemy dać jedynie nieco więcej niż zwykle lub wcale bo wiemy, że i tak oddajemy się bez końca.

Podziel się

Uśmiechem przenosić góry

Idąc rynkiem, mijając masę ludzi o niemalże identycznym, niezadowolonym wyrazie twarzy, czasem naprawdę potrafię zatracić się w zmartwieniach. Grymas obcych ludzi na twarzy wprawia mnie w zły nastrój, niezależnie od tego, jak radosna byłam wcześniej. Te pochmurne miny, pełne trosk doprowadzają do tego, że czasem sama myślę, że powinnam się martwić. Przecież oni nie bez powodu tacy są, prawda?

Wtedy rozumiem, że powinnam wyjść naprzeciw tym grymasom i smutkom. Jeżeli jestem szczęśliwa, to mam w sobie wystarczająco mocy, by zmienić chociaż jeden wyraz czyjejś twarzy, choćby na chwilę, choćby na jeden dzień.

Wtedy uśmiecham się szeroko do każdej osoby, idącej z przeciwka. Chociaż może mieć ona powód do smutku, to zawsze jest nadzieja, że mój ciepły uśmiech, choć na chwilę odwróci uwagę od jej trosk. Zdarza się, że w zamian dostaje spojrzenie pełne przerażenia i przekonania, że jestem wariatką, suszącą zęby bez powodu, ale nawet jeśli to miałoby zmienić czyjeś myśli albo rozbawić, to jestem na to gotowa.

Sama uwielbiam, gdy ktoś się do mnie uśmiecha, mimo tego, że nawet się nie znamy i bardzo możliwe, że już się nie zobaczymy. Wierzę, że ta osoba po prostu też chce podzielić się swoją radością i ciepłem.

Uśmiechamy się do siebie tak rzadko, że czasem staje się to nagrodą za dobre sprawowanie. I choć nic nie kosztuje, stał się luksusem.

Podziel się